اینتر میلان یکی از مطرح‌ترین باشگاه‌های جهان است. اینتر را در دنیای فوتبال با لقب (به معنای اینتر دیوانه) می‌شناسند. دلیل این لقب نتایج پر فراز نشیبی است که اینتر بدست می‌آورد. این باشگاه در میان طرفداران تیفوسی فوتبال در ایتالیا و جهان از محبوبیت جالب توجهی برخوردار است. اینتر تا امروز تنها باشگاه کشور ایتالیاست که تا کنون به دستهٔ پائین تر سقوط نکرده و در تمامی ادوار سری آ حاضر بوده است. آن‌ها از سال ۲۰۱۰ و پس از فتح سه گانه و لیگ قهرمانان اروپا با ژوزه مورینیو دچار افت شدند و فصل گذشته در رده نهم سری آ قرار گرفتند.

اطلاعات اصلی باشگاه

• نام کامل باشگاه: باشگاه فوتبال اینترنازیوناله میلان ایتالیا
• تاسیس: ۱۹۰۸
• مؤسس باشگاه:
• ورزشگاه: ورزشگاه جوزپه مه آتزا
• کمپ تمرینی:
• نام سابق:
• مالک‌ها: ، ماسیمو موراتی
• مدیرعامل:
• سرمربی:والتر ماتزاری
• دستیار:
• مدیر فنی:
• مدیر اجرایی:
• اولین قهرمانی در ایتالیا: ۱۹۱۰
• اولین قهرمانی در سری آ: ۱۹۳۰(اولین دوره برگزاری سری آ)

تاریخچه

چگونگی تاسیس باشگاه

اولین قهرمانی باشگاه در فصل ۱۹۰۹-۱۹۱۰

سال ۱۸۹۹ در شهر میلان باشگاه کریکت و فوتبال میلان تاسیس شد. این تیم تا سال ۱۹۰۸ توانست سه بار قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرد. در این سال، بین سران اصلی باشگاه بر سر استفاده از بازیکنان خارجی اختلاف افتاد تا اینکه طی یک جلسه رسمی، گروهی که اعتقاد به استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از این باشگاه جدا شده و نام اینترنازیوناله (به معنای بین‌المللی) را برای باشگاه خود انتخاب کردند. سیاست اصلی باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژاد پرستی بود. تیم اینتر نازیوناله برای قهرمانی در تنها ۲ سال صبر کرد و در سال ۱۹۱۰ اولین قهرمانی این باشگاه به ثبت رسید.

سالهای آغازین برای اینتر بسیار موفق بود. تیم دیگر شهر میلان (آث میلان)، پس از جدایی اینتری‌ها افت وحشتناکی کرد و بیش از ۴۰ سال در حسرت قهرمانی ایتالیا بود تا اینتر چند دهه بدون مزاحمت تیم اول شهر میلان باشد. اما اینتر نیز پس از کسب قهرمانی دوم در سال ۱۹۲۰ دچار افت شد و تا اواخر دهه بیست از کورس قهرمانی دور بود.

ظهور جوزپه مه آتزا

سال ۱۹۲۷ ستاره‌ای به نام جوزپه مه آتزا در اینتر متولد شد. اینتر با اتکا به این فوق ستاره خود دوباره به اوج بازگشت و توانست بار دیگر قهرمانی ایتالیا را از آن خود کند. مه آتزا توانست در اولین دوره برگزاری لیگ کشور ایتالیا با نام سری آ، قهرمانی را به اینتر هدیه کند و خود با زدن ۳۱ گل آقای گل اولین دوره سری آ شود. مه آتزا بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۶ توانست ۴ بار آقای گلی کشور ایتالیا را بدست آورد. همچنین در دو جام جهانی و ، جوزپه مه آتزا یکی از ارکان اصلی قهرمانی ایتالیا بود. او در جام جهانی ۱۹۳۴ بهترین بازیکن جام شد و در جام جهانی ۱۹۳۸ بازوبند کاپیتانی آتزوری‌ها را بر بازو بست. این بازیکن در سالهای آخر بازیگری خود از اینتر جدا شد و بازی در چند تیم دیگر ایتالیا را هم تجربه کرد ولی در سال آخر دوران بازی خود به اینتر بازگشت تا با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کند. جوزپه مه آتزا در ۴۰۸ بازی ۲۸۸ گل برای اینتر زد و بعد از گذشت چند دهه هنوز بهترین گلزن اینتر و چهارمین گلزن برتر تاریخ لیگ ایتالیاست. او در مقاطع مختلفی سرمربیگری اینتر را بر عهده گرفت و در سال ۱۹۷۹ پس از مرگش، نام بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا را از سن سیرو به جوزپه مه آتزا تغییر داد.

دهه چهل و آغاز دهه پنجاه

اینتر بین سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۰ همیشه یکی از مدعیان قهرمانی سری آ بود اما معمولا در رتبه‌های دوم و سوم قرار می‌گرفت و نمی‌توانست به قهرمانی برسد. تا اینکه در سال ۱۹۵۲ آلفردو فونی به عنوان سرمربی اینتر برگزیده شد و با متحول کردن تیم توانست اینتر را به قدرت اول ایتالیا تبدیل کند. او در همان دو سال اول حضور خود دو بار اینتر را صاحب یوونتوس اشاره کرد. دوران نسبتا کوتاه فونی با موفقیت‌های چشمگیری برای اینتر همراه بود.

دوران طلایی

آنجلو موراتی

هلنینو هرارا

در سال ۱۹۵۵، که از افراد سرشناس ایتالیا بود اینتر را خریداری کرد و ریاست این تیم را بر عهده گرفت. حضور آلفردو فونی همراه بود. موراتی در ابتدای حضور خود چند مربی عوض کرد تا سرانجام تصمیم گرفت هدایت باشگاه را به یک تئوریسین آرژانتینی به نام بسپارد. هرارا در سال ۱۹۶۰ اینتر را تحویل گرفت و شروع به ساختن تیمی جوان و منسجم کرد. تیم او سال اول در رتبه سوم ایتالیا ایستاد، سال دوم نایب قهرمان شد و در سال سوم اسکودتو رو بدست آورد تا تفکراتش به بار بنشیند. پس از اولین قهرمانی در سری آ، اینتر سال بعد جام باشگاه‌های اروپا را به دست آورد. فصل بعد هم هرارا برترین سال تاریخ اینتر را رقم زد و تمامی جامهای ممکن را به ارمغان آورد. در آن سال اینتر قهرمان اسکودتو، جام باشگاه‌های اروپا و جام بین قاره‌ای شد. در سال ۱۹۶۶ هم اینتر با هرارا به دهمین اسکودتو خود رسید. در کشور ایتالیا هر تیمی ۱۰ بار قهرمان لیگ داخلی کشور شود یک ستاره به پیراهن خود اضافه می‌کند. اینتر در سال‌های طلایی با بازیکنانی نظیر

پاتزا اینتر

سال ۱۹۷۰ اینتر به نایب قهرمانی ایتالیا دست یافت، ولی فصل ۱۹۷۰-۱۹۷۱ برای اینتر وحشتناک آغاز شد. شکست‌های پیاپی ابتدای فصل و بازی‌های کابوس وار اینتر باعث شد هوادارن این تیم نگران سقوط به دسته پائین تر باشند. اما ورق برگشت و اینتر بردهای خود را آغاز کرد. در پایان فصل، اینتر قهرمانی لیگ را بدست آورد و لقب پاتزا اینتر به این تیم داده شد. پس از آن سال بار دیگر اینتر دوران بسیار پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت، تا اینکه جیووانی تراپاتونی به عنوان سرمربی اینتر انتخاب شد. تراپاتونی با داشتن بازیکنانی همچون لوتار ماتئوس، جوزپه برگومی، ، والتر زنگا و نیکولا برتی توانست سال ۱۹۸۹ با ۵۸ امتیاز (در آن دوران هر برد ۲ امتیازی بود) قرمان سری آ شود. قهرمانی که تا سال ۲۰۰۷، بهترین قهرمانی ادوار سری آ محسوب می‌شد. یک سال بعد هم تیم ملی آلمان با بازیکنان اینتری خود یعنی لوتار ماتئوس، یورگن کلینزمن و توانست یاران مارادونا را فینال جام جهانی شکست دهد و قهرمان جهان شود. در آن بازی‌ها لوتار ماتئوس کاپیتان و مؤثرترین بازیکن تیم ملی آلمان در جام جهانی بود. همان سال فیفا تصمیم گرفت هر سال راانتخاب کند. لوتار ماتئوس اولین کسی بود که جایزه بهترین بازیکن سال جهان را از آن خود کرد.

سالهای سیاه اینتر

اسکودتوی سیزدهم برای اینتر نحس بود. پس از قهرمانی در سال ۱۹۸۹، اینتر تا سالیان زیادی نتوانست قهرمانی سری آ را بدست آورد. بدترین دوران اینتر طی این سالها رقم خورد و اینتر در سال ۱۹۹۳-۱۹۹۴ با کسب عنوان سیزدهم در سری آ، بدترین رتبه تاریخ خود را بدست آورد و فقط ۱ امتیاز تا سقوط به دسته پایین تر فاصله داشت. البته اینتر در دهه ۹۰ سه بار جام یوفا را بدست آورد، ولی کسب این جام نمی‌توانست طرفداران اینتر را راضی نگه دارد. ماسیمو موراتی فرزند پر افتخارترین رئیس اینتر، باشگاه را خریداری کرد و سعی داشت با جمع کردن انبوهی از ستارگان دنیای فوتبال نظیر رونالدو، ویری، باجو، باتیستوتا، تولدو، بلان و کاناوارو اینتر را به دوران با شکوه خود بازگرداند. اما تیم موراتی هم با وجود اینکه دو بار تا آستانه قهرمانی پیش رفت در فتح اسکودتو ناکام بود. یوونتوس و دیگر حریفان پرنفوذ آن‌هاست. یکی از پرحاشیه‌ترین داوری‌های ایتالیا در سال ۱۹۹۸ و در مصاف اینتر و یوونتوس رخ داد که داور مسابقه خطای پنالتی رونالدو را نگرفت و باعث پیروزی و در نهایت قهرمانی تیم تورینی شد. در سال ۲۰۰۲ هم اینتری‌ها اعتقاد داشتند داوران ایتالیایی در هفته‌های پایانی شرایط ناکامی اینتر و قهرمانی یوونتوس را محیا کرده‌اند. این وضعیت، تا سال ۲۰۰۶ ادامه داشت.^{[[[ویکی‌پدیا:نیازمند منبع|[تحقیق دست‌اول؟]]]]}

شروعی دوباره

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

ادامه مطلب